Van 8 t/m 15 november was de 20e editie van het lichtfestival in Eindhoven. Enkele jaren geleden had ik ook al een bezoek gebracht en het leek mij leuk om weer eens heen te gaan, mooie plaatjes schieten voor kijken door de lens. Ik koos voor de woensdag omdat ik dan minder drukte verwachtte dan in het weekend. Dat bleek niet het geval, het was ongelofelijk druk die avond. Je kon niet anders als mannetje aan mannetje de route lopen, omvallen was onmogelijk omdat je constant midden tussen de mensen liep. Dat was best wel jammer, je mist fotokansen omdat je geen goed standpunt kan kiezen. Maar gelukkig lukte het toch om vele kunstwerken mooi in beeld te brengen, al had er wellicht nog meer in gezeten als de drukte dat had toegelaten. Kijk met me mee op deze route door een kunstzinnig verlicht centrum van Eindhoven.
De route begint vlakbij het station waar dit gebouw in druk verlichtte toestand een associatie moet oproepen met de drukte in het centrum van de stad.
In een aantal straten verderop komen de bomen tot leven op de gevels van de huizen, met hier en daar wat onverwachte beelden ertussen.
Op een kerk een fraaie projectie waar de vensters een ander uiterlijk schijnen te hebben.
Op het plein voor de kerk liggen tientallen grote witte bollen die telkens andere gezichten vertonen.
En wie kent hem niet, de gloeilamp waar Eindhoven zo bekend door is geworden. Ziet u het meisje op de schommel?
Een heel kleurig spektakel van kubussen waar je onderdoor kunt lopen. Het kunstwerk wisselde voortdurend van kleur.
We lopen (nou ja schuifelen) langs het van Abbenmuseum wat een sprookjesachtig uiterlijk heeft gekregen.
Voorzichtig schuifelen we verder tussen de zonnebloemen van Van Gogh.
Ietwat macaber maar toch wel mooi is de vier meter hoge schedel, omringt door weelderige oranje bloemen.
Flor de Almas (Bloem der Zielen) is een traditionele, Mexicaanse Día de Muertos-schedel, die gloeit als een baken in de nacht.
Het stadhuis van Eindhoven fungeert als een decor voor het leven in de wereld onder water.
Maar even later zie je een heel ander beeld op deze wereld.
De 700 jaar oude Catharinakerk heeft een complete gedaanteverwisseling ondergaan en lijkt uit glas in lood gemaakt.
Het eindpunt van de route is tevens een hoogtepunt. Een winkelstraat met enorme verlichte bogen. Je waant je in een kathedraal, al lopend door een lange sprookjesachtig verlichtte gang. Heel indrukwekkend om dit te ervaren, en tevens een waardig einde van de route. Netjes op tijd om de laatste trein naar huis te kunnen halen.
◊.◊.◊
